Normy

Rozporządzenie parlamentu europejskiego i rady

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/425 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie środków ochrony indywidualnej oraz uchylenia dyrektywy Rady 89/686/EWG

Kategorie zagrożeń w odniesieniu do ŚOI

Kategoria I – Kategoria ta obejmuje wyłącznie zagrożenia minimalne takie jak: powierzchniowe urazy mechaniczne; kontakt nie przekraczającej 50°C; uszkodzenie wzroku w wyniku narażenia na działanie światła słonecznego (innego niż podczas obserwacji słońca); czynniki atmosferyczne.

Kategoria II – Kategoria ta obejmuje zagrożenia, które nie zostały sklasyfikowane w kategorii I (niskie zagrożenie), ani w kategorii III (wysokie zagrożenia).

Kategoria III – Kategoria ta obejmuje wyłącznie zagrożenia które mogą mieć bardzo poważne konsekwencje, takie jak śmierć lub nieodwracalne szkody na zdrowiu, związane z: niebezpiecznymi dla zdrowia substancjami i mieszaninami; szkodliwymi czynnikami biologicznymi; promieniowaniem jonizującym; środowiskiem o wysokiej temperaturze, którego skutki są porównywalne do działania powietrza o temperaturze wynoszącej co najmniej 100 °C; środowiskiem o niskiej temperaturze, którego skutki są porównywalne do działania powietrza o temperaturze wynoszącej – 50 °C lub niższej; upadkiem z wysokości; porażeniem prądem elektrycznym i pracami pod napięciem; utonięciem; przecięciami przez przenośną pilarkę łańcuchową; strumieniem pod wysokim ciśnieniem; ranami postrzałowymi lub pchnięciem nożem; szkodliwym hałasem.

Ochrona Głowy

Wykaz norm

EN 397 – Przemysłowe hełmy ochronne. Norma określa wymagania konstrukcyjne i parametry ochronne, metody badań i wymagania dotyczące znakowania hełmów ochronnych dla przemysłu. Ustalono wymagania obowiązkowe i dodatkowe dotyczące parametrów ochronnych.

Wymagania obowiązkowe

Ochrona słuchu

Wykaz norm

EN 352-1 

Nauszniki przeciwhałasowe - określa wymogi w zakresie budowy, projektowania i charakterystyki technicznej, metody badań, przepisów dotyczących znakowania oraz informacji przeznaczonych dla użytkowników. Według wytycznych normy nakazane jest udostępnienie informacji odnoszących się do charakterystyki wytłumienia akustycznego ochronników słuchu mierzonego zgodnie z normą EN 24869-1.

EN 352-2 

Wkładki przeciwhałasowe – odnosi się do wkładek przeciwhałasowych formowanych wtryskowo i wkładek połączonych taśmą określając wymagania w zakresie budowy, projektowania, właściwości, metod badań, przepisy dotyczące znakowania oraz informacji przeznaczonych dla użytkowników.

EN 352-3

Nauszniki przeciwhałasowe mocowane do przemysłowego hełmu ochronnego – określa wymagania dotyczące budowy, projektowania, właściwości, metod badań, a także przepisów dotyczących znakowania ochronników słuchu. Określa również informacje przeznaczone dla użytkownika, kiedy ochronniki te są montowane na hełmach ochronnych (tj. dotyczące sposobu prawidłowego ustawienia czasz tłumiących).

Parametry normy EN352

• możliwość dopasowania nauszników do głów do rożnych rozmiarów; 

• siła nacisku pałąka wynosi 14 N (maksymalnie);

• siła nacisku czaszy tłumiącej wy nosi 4500 Pa (maksymalnie);

• odporność na uszkodzenia sprawdzana poprzez upuszczanie produktu z wysokości 1,5 metra na stalową płytę;

• zapalność sprawdzana poprzez dotykanie produktu przez 5 sekund ogrzanym prętem do 650°C +/- 20°C. Powierzchnia nie może się zapalić ani żarzyć po odjęciu pręta.

WYMAGANIA DYREKTYWY 2003/10/WE

Wymagania w zakresie ochrony przed zagrożeniem związanym z narażeniem na hałas:

Ochrona wzroku

PN-EN 160 - Ochrona indywidualna oczu

Ochrona dłoni

Wykaz norm

EN 420 – Obowiązuje dla rękawic ochronnych, niezależnie od kategorii ochrony (I, II, III). Określa wymagania ogóle, procedury badawcze, odporność materiałów na przenikanie wody, nieszkodliwości, wygody w użytkowaniu oraz skuteczności, znakowania, informacji dostarczonych przez producenta, a także odpowiedniego projektowania i konstrukcji rękawic. Norma ta określa min. poszczególne rozmiary rękawic przypisane do odpowiednich wymiarów dłoni.

EN 388 – rękawice chroniące przed zagrożeniami mechanicznymi. Norma obowiązująca dla rękawic w kategorii II ochrony. Określa wymagania, metody badania oraz znakowania, a także informacje dostarczane dla użytkownika. Dotyczy zagrożeń fizycznych i mechanicznych związanych ze ścieraniem, przecięciem ostrzem, przedarciem oraz w stosownych wypadkach uderzeniem.

a) Odporność na ścieranie – mierzona jest w oparciu o liczbę cykli wymaganych do powstania dziury.

b) Odporność na przecięcie ostrzem tarczowym – mierzona jest w oparciu o liczbę cykli wymaganych do przecięcia próbki ostrzem tarczowym ze stałą prędkością. Współczynnik określa się próbując rezultat testu do wyniku testu uzyskanego na materiale wzorcowym.

c) Odporność na rozdarcie – mierzona jest w oparciu o siłę wymaganą do rozerwania prostokątnej próbki naciętej w połowie długości.

d) Odporność na przebicie – mierzona jest w oparciu o siłę wymaganą do przedziurawienia próbki ostrzem o standardowym rozmiarze, które porusza się z prędkością 10 cm/min.

e) Odporność na przecięcie ostrzem prostym – mierzona jest w oparciu o prowadzenie ostrza prostego wzdłuż próbki, aż do pojawienia się przecięcia.

f) Odporność na uderzenia – test opcjonalny, dla rękawic posiadających wzmocnienia przeciwko uderzeniom w obszarze wnętrza lub wierzchu dłoni bądź kostek. Testowanie według normy EN 1359:2015

Pozostałe normy i certyfikaty

Pozostałe normy i certyfikaty produktów sprzedawanych w naszym sklepie.

EN ISO 13688 odzież ochronna. Wymagania ogólne.

Jest to norma, która określa ogólne wymagania w zakresie ergonomii, nieszkodliwości, oznaczenia rozmiaru, kompatybilności i znakowania odzieży ochronnej oraz wymagania dotyczące informacji, które mają być dostarczone przez producenta odzieży ochronnej. Oczekuje się, że norma będzie stosowana w połączeniu z innymi normami, które zawierają specyficzne wymagania.

EN ISO 20471 Norma odzieży ochronnej.

Jest to norma, która określa wymagania dla odzieży o wysokiej widoczności, mogącej zasygnalizować obecność użytkownika. Wysoka widoczność odzieży ma na celu zapewnienie użytkownikowi bezpieczeństwa poprzez doskonałą widoczność dla operatorów pojazdów lub innych urządzeń mechanicznych, zarówno w świetle dziennym jak w reflektorach pojazdów w nocy.

Obejmuje wymagania dotyczące koloru, odblaskowości oraz utylizacji materiałów oraz odzieży ochronnej.

Norma ta zastąpiła normę EN471:2003 + A1:2007, wprowadzając następujące zmiany:

• eliminuje różnice pomiędzy użytkowaniem profesjonalnym a nieprofesjonalnym

• odnosi się do oceny i analizy ryzyka przy wyborze odzieży ostrzegawczej odpowiedniej do pracy przy występowaniu wysokiego ryzyka.

• zachowuje system grupowania na trzy klasy na podstawie minimalnych powierzchni materiału o wysokiej widoczności: fluoroscencyjne i odblaskowe

• brak odblaskowych pasów pionowych nie może być uznany za zgodny z normą;

• w wyliczeniach należy wykluczyć powierzchnię pokrytą symbolami, logo oraz literami;

• taśmy odblaskowe muszą znajdować się na wszystkich istotnych miejscach (klatka piersiowa, ramiona, nogi) o minimalnej

• szerokości 50 mm;

• eliminuje konieczność stosowania oddzielnego materiału w przypadku odzieży klasy 1 (EN 471);

• obok piktogramu należy umieścić numer wskazujący klasę odzieży x;

• jako informacja dla użytkownika, musi pojawić się informacja o maksymalnym cyklu prań.

Oznakowanie:

• wymagane jest, aby obok piktogramu podano numer wskazujący klasę odzieży 

• norma nakłada obowiązek informowania użytkownika o maksymalnej ilości cykli oraz sposobie prania, którym może być poddana odzież przy zachowaniu odpowiedniego poziomu ochrony.

• maksymalna liczba prań musi być podana na etykiecie, ale tylko wtedy, gdy informacja ta jest zawarta w instrukcji dla użytkownika.

Informacje dla użytkownika 

W przypadku, gdy w instrukcji dla użytkownika jest maksymalna liczba prań, musi rownież pojawić się informacja, że nie jest to jedyny czynnik decydujący o trwałości odzieży.

Ochrona dróg oddechowych

Norma EN 149:2001+A1:2009 – dotyczy sprzętu ochrony układu oddechowego – półmaski filtrujące do ochrony przed cząstkami. Określa wymagania, badanie, znakowanie. Obowiązuje dla półmasek filtrujących w III kategorii ochrony. Półmaski filtrujące dzieli się na trzy klasy według skuteczności: FFP1, FFP2, FFP3.

Używanie środków ochrony układu oddechowego jest konieczne jeśli stężenie niebezpiecznych substancji w powietrzu przekracza NDS- Najwyższe Dopuszczalne Stężenie; zawartość tlenu we wdychanym powietrzu spada poniżej 17%; temperatura powietrza wdychanego przekracza dopuszczalną normę, w której człowiek może pracować.

Ochrona nóg

Wykaz norm

EN ISO 20344 – jest to norma określająca metody badań dla obuwia bezpiecznego, ochronnego i zawodowego do użytku w pracy. Może być ona stosowana jedynie w połączeniu z normami EN ISO 20345 oraz EN ISO 20347, które określają wymagania dla obuwia w zależności od poziomu występowania poszczególnego ryzyka.

EN ISO 20345 – jest to norma, która określa podstawowe oraz dodatkowe wymagania dla obuwia bezpiecznego do użytku profesjonalnego.

EN ISO 20347 – jest norma, która określa wymagania podstawowe dla obuwia zawodowego do użytku profesjonalnego. Obuwie zawodowe od obuwia bezpiecznego rożni się brakiem podnoska zabezpieczającego przed uderzeniem oraz brakiem odporności na olej napędowy.

Ochrona przeciwdeszczowa

Wykaz norm

EN343 Odzież ochronna przeciwdeszczowa - norma określa definicję standardu odpowiadającego materiałom oraz szwom w odzieży ochronnej. Standard ten umożliwia skuteczne zapobieganie opadom (np. deszczu, śniegu), mgle i wilgoci podłoża.

Wymagania eksploatacyjne:

Odporność na przenikanie wody (WP) w Pascalach (Pa). Podczas badania zgodnie z pkt 5.1 normy EN 343, odporność na przenikanie wody zewnętrznego materiału wraz z wszelkimi wodoszczelnymi warstwami powinna być zgodna z poniższą tabelą (podzieloną na trzy klasy – 1 do 3, – od najmniej do najbardziej przepuszczającego wodę).

Odporność na przenikanie pary wodnej (Ret) w (m2.Pa)WP mierzy poziom oddychalności odzieży. Podczas badania zgodnie z pkt 5.2 normy EN 343, odporność na przenikanie pary wodnej wszystkich warstw odzieży powinna być zgodna z poniższą tabelą (podzielona na trzy klasy – od 1 do 3 – od mniej do najbardziej oddychającej):